12:28 pm
سه شنبه, ۱۹ دی ۱۳۹۶، ۱۲:۲۸ ب.ظ
وقتی توی چیزی احساس ناامنی و عدم تعلق بکنی،
هیچ وقت باهاش یکی نمیشی.
در نتیجه هیچوقت درکش نمیکنی.
ولی اگه یک نفر این حسو بهت بده که به اون چیز تعلق داری،
اون موقع بهترینِ خودت میشی توش.
اینو من نمیگم، بزرگترا (از نظر فهمی) میگن.
در نتیجه اگه مثلا یک نفر یک معلم موسیقی داشته باشه که باهاش ارتباط خوبی برقرار کنه،
یا به هر نحوی اتفاقی باعث بشه به موسیقی احساس تعلق بکنه،
چنین فردی در زمینه موسیقی با استعداد محسوب میشه.
اما حقیقت اینه که چیزی به اسم استعداد ذاتی وجود نداره.
همون ادم میتونست با داشتن یه معلم بد، بی استعداد محسوب بشه.
توانایی داشتن توی یه چیز، یعنی یکی شدن و احساس تعلق به اون.
البته بحث نوابغ کلا جداست!
۹۶/۱۰/۱۹